Stypendystka Waleria Prochownik pisze
Winne som bociany
Zowdy było wiadomo ze cego jak cego nale piyrsego cego sie młodzi dorobiom to dziecka. Na jak sie jus (jak to godali) worek łozwionzoł to dziecka sie suły – co rok to prorok. Dzieciom to rozne głupoty godali jak sie dopytywały skont sie bierom dzieci. Nale nie wiedzieć cymu to sie skrupiło na bocianak. Wystarcyło ze przeleciały nad wsiom jus niesła sie godka ze z pewnościom zaś dziecek naprzynosom. Niby to była tako godka po proźnicy dlo dzieci na kozdom babe truflina brała ze moze una zaś bydzie (jak to godali) przy nadziei nabo tes niesama. Były taki casy ze dziesiynć dziecek to nie była zodno dziwota. Baby ze ubiyrły sie w syroki spodnice i jakle to nieroz jak ni miała duzego brzucha to nawet sonsiedzi nie wiedzieli ze zaś bydzie przychowek. Tes tako baba nie pokozywała sie jako teraz bo duzo było jak jes sie w łodmiynnym stanie roznyk zakazow. Nie wolno było dyśla łod wozu przekracać ani przyjś popod śnorami łod pranio, popatrzyć sie na kalike bo mozno urodzić taki dziecko. Ani sie cego zlynknyć i przy tym chycić za głowe cy rynke bo ftym miyjscu mogło mieć dziecko znamie plame nalbo narośl. Jak juz scynśliwie dziecko przysło na świat to schłodziła sie rodzina i somsiedzi coby podziwać sie na dziecko. Nojscynścij przynosili kilo cukru coby miało słotki zycie. Zowdy przy tym zastanawiali sie do kogo jes podobne. Downij to nie wiedzieli ze mogło sie na dziadka cy nawet pradziadka, cy babke podać i mieć jasne włosy chłocioz łojciec z matkom byli corni. Nie roz biydno baba miała sie za swoje jak chłop nie dopatrzył sie tego ze na niego podane. Łopowiadali ło takim zdarzyniu jak do chałpy ka urodziło sie dziecko przynieśli z miasta małe prosiontko. Na ze byla to zima to wziyni go do chałpy coby sie logrzoło. Dzieciulko wyjyni z kolybki i zakutali do pierzyny na łozku. Do kolybki zaś wrazili prosie i przykryli ze ino mu głowa wystowała. Na trof kcioł ze przysła somsiadka co jesce dzieciulka nie widziała. Zaroz wartko podesa do kolybki jaze rynkami zakloskała i łozdarła sie
- Ło rety Boze, nady scyry łojciec. Pokiela dzieci były w powijoku i jak jesce nie chłodziły to im dawali pieluchy. Jak jus chłodziły na nogak to bez wyjontku dziywce cy chłopiec mieli długie kosule coby po nogak nie było im zima. Na załatwiały sie na ziym skond przontali cy jesce wyciyrali i nie było smroda. Dopiyro jak chłopcy śli za swojom potrzebom na nocnik cy do wiaderka to wtedy dostowali porciynta. Duzo dziecek łumierało cym sie za straśnie nie tropili bo za rok zaś było małe. Dzieciom starsym godali ze to umarte jes aniołkiym i posło do nieba. Tego ino nie wiym co godali jak dziecko urodziło sie w zimie. Przeciyz ftedy były ciynskie zimy. Nale ty dziecka były taki niedodudrane ze pewnie sie nie nachadały. Teraźnijse to nie dały by se wcisnoć takij ciymnoty. Po porodzie baba pokiela dziecko nie było łokrzczone to nie wynosiła go z chałpy. Sama tez nika nie sła jino do sopy. Dopiyro jak po krzcie sła przed ołtorz z dzieckiym na rynkak i z zapolonom świyckom klynkała a ksiondz sie nad niom modlił. Nazywało sie to ze była na wywod. Potym mogła jus chłodzić wszyndzie i dziecko na pole wynosić. Godali ze po porodzie jes niecysto i tyn wywod jom łocyscoł.
Utwór powstał w ramach stypendium dla twórców ludowych Narodowy Instytut Kultury i Dziedzictwa Wsi
