"Grojcowianie" w rocznicę strajku "S"
6 lutego 2009 r - Zarząd Regionu Podbeskidzie NSZZ “Solidarność” zorganizował w Miejskim Centrum Kultury w Żywcu Jubileuszowe spotkanie z okazji 28 rocznicy zakończenia zwycięskiego Strajku Generalnego na Podbeskidziu w 1981 r. W trakcie uroczystości wręczono odznaczenia państwowe dla działaczy “Solidarności” i Narodowych Sił Zbrojnych oraz tytuły “Zasłużony dla Solidarności Podbeskidzia”. W części artystycznej wystąpiła młodzież szkolna, muzyk i kompozytor Janusz Kohut z Bielska Białej oraz “Grojcowianie” z Wieprza którzy zatańczyli “koło” i “hajduka” oraz zaśpiewali na koniec “Nas beskidzki Jezusicku”.
Podbeskidzki strajk generalny 1981 - największy w Polsce czysto polityczny i zakończony sukcesem protest „S”. Już w listopadzie 1980 przedstawiciele zakładowych komitetów założycielskich „S” z Regionu Podbeskidzie oskarżyli osoby, zajmujące kluczowe stanowiska w administracji wojewódzkiej i miejskiej, działaczy partyjnych oraz komendantów milicji o wykorzystywanie stanowisk do czerpania korzyści materialnych. Wśród osób tych znaleźli się m.in. I sekretarz KW PZPR, wojewoda oraz prezydent miasta. Specjalna komisja Wojewódzkiej Rady Narodowej potwierdziła większość zarzutów, ale władze państwowe nie wyciągnęły wobec winnych żadnych konsekwencji. W dniu 26 stycznia 1981 w zakładach woj. bielskiego odbył się godzinny strajk ostrzegawczy. Następnego dnia rozpoczął się bezterminowy strajk generalny regionu. Międzyzakładowy Komitet Strajkowy z siedzibą w bielskich zakładach Bewelana tworzyło 107 osób, które reprezentowały ponad 200 tys. strajkujących z kilkuset zakładów Bielska-Białej i całego woj. bielskiego. Szefem strajkujących był Patrycjusz Kosmowski, przewodniczący regionu. W Bielsku-Białej pojawili liderzy związkowi lech Wałęsa, Andrzej Gwiazda i Stanisław Wądołowski, a także doradcy „S” Tadeusz Mazowieki i Bronisław Geremek. W negocjacjach stronę rządową reprezentował najpierw wicepremier Czesław Kotela, a potem minister administracji Józef Kępa. Do rozwiązania konfliktu włączył się także Kościół – prymas Stefan Wyszyński skierowal do Bielska-Białej sekretarza Episkopatu Polski bp. Bronisława Dąbrowskiego i biskupów katowickich Janusza Zimniaka i Czesława Domina. Przyjęli oni na siebie rolę gwarantów porozumienia, podpisanego rankiem 6 lutego 1981. Po dziesięciu dobach strajk został zakończony. Ze swymi stanowiskami pożegnali się sekretarze partii, wojewoda i jego zastępcy, prezydent miasta, komendanci milicji. Patrycjusz Kosmowski - ur. 25 VII 1947 w Bielsku-Białej. Absolwent Politechniki Łódzkiej (1974), inżynier mechanik. 1964-1965 robotnik produkcyjny w Bielskiej Fabryce Obrabiarek, 1966-1970 w Bielskich Zakładach Przemysłu Lniarskiego Lenko, 1970-1973 w Zakładach Sprzętu Lotnictwa Sportowego w Bielsku Białej. 1973-1976 kontroler jakości i mistrz w Fabryce Samochodów Małolitrażowych tamże, 1 IV 1977 – 13 XII 1981 mistrz w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym tamże. W VIII 1980 jeden z przywódców strajku w WPK, nast. organizator Komitetu Założycielskiego. Od 11 IX 1980 przewodniczący Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego „S” Regionu Podbeskidzie, od V 1981 ZR Podbeskidzie. Od 1980 członek KKP, delegat na I Krajowy Zjazd Delegatów, od X 1981 członek KK. 27 I – 6 II 1981 organizator i przewodniczący Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego podczas podbeskidzkiego strajku generalnego. Po 13 XII 1981 w ukryciu na terenie Bielska-Białej, próbował zorganizować podziemną działalność „S”. 19 I 1982 aresztowany, 25 III 1982 skazany przez Sąd Wojewódzki w Bielsku-Białej na 6 lat więzienia. Karę odbywał w Zakładach Karnych w Raciborzu, Strzelcach Opolskich, Kłodzku, Strzelnie i Barczewie. Zwolniony 25 VII 1984. Od 1985 na emigracji w Szwecji. Od 1987 konstruktor pojazdów w Helmark Carosseri AB w Markaryd.
