Piykno jest nasa Ziymia Żywiecko - KAMIL
Jo wom dzisioj haśnicki łopowiem, jak to dawniej było, a to było tak... Chodzowali my na Wierch, mielimy tela niwek, co wy nawet piniędzy nie mocie, ale my za to musieli na nich robić. Jak skosili trowe, to trza było roztrzepać pokosy, a potym grabiami przewracać i susyć. Jak jus wyskło, to wkładalimy do ostrewek i tak stało pore dni, az cołkiem wyskło. Za pore dni bralimy dzikty i na plecak nosili do stodoły. Nieroz zek wrescoł całymi dniami, a grabić dalij kazowali. Jak było upalnie, to chodzowalimy nad rzeke i kompalimy sie, bo trza było tyn kurz i pył z tego siana zmyć. Nieroz w chałpie brakowało wody i nie było w cym sie umyć. Nieroz na jedzyni brakowało, a prani my robowali w rzyce. Robić sie łopłacało, bo mielimy swoje mlyko, syry, miynso i taki tam wiejskie specjały. To, ze kury chodzowały po łogródku i paskudziły, tez maiało dobre strony, bo jajek było co niemiara i kiedy my chcieli, to my jajecnicke robowali. Miewalimy tez swoje warzywa. Zasioło sie marchewke, pietruske, buroki, kwacki, koper i seler. Wiadomo, ze trza było koło tego robić, ale na jesieni plony były obfite, bo ta naso piykna Ziemia Żywiecko słuzyła i kazdy jom kochoł i ciesył sie, ze moze na nij zyć. Zeby sie baba mogła wydać, jij łojciec musił mieć kury, konie, świnie i całom gospodare, bo bez tego ani rusz. Kazdy patrzoł na majątki, a nie na to czy dziewce mondre i piykne. A zapomniołbyk jesce ło moim putku.- Zaroz wom łopowiem. Miołek haj takigo putka, co widzioł jak mom proce w kieśni, to na mnie łojcu nakablowoł, a łun późnij sproł mi zadek. Łoj jak straśnie bolało, az siedzieć sie nie dało. Za to, ze był taki wścibski, łogromnie zek go nie lubił i robiłek mu na paskude. Łoj taki to były psoty i figle, zebyście nie uwierzyli, ale ło tym to juz nie byde ani godoł, bo jakby to wase haśniki usłysały, to tez by tak paskudzili. Mógbym wom tak łopowiadać pore dni, jak to kiedysik bywało, ale nie byde wos jus zanudzoł, bo byście wszyjscy pousnowali. Jedno wom jesce powiem, ze to zycie było piykne nie tak jak teroz. Jus cosik wiecie, jak to nase zycie wyglondało, a naprowde piyknie i ciekawie było. Bywojcie!
Jo wo łopowiem - Godło: Jarek
Jo wo łopowiem małe haśniki jak to downij było u nos i jako mnie przygoda spotkała. Kiedysik mieli my kunie, świnie, łowce i krowy. Chodzili my do gronia, sadzilimy ziemnioki i łorali my ziemie, ale mniejsza z tym, łopowiem wom co mnie spotkało. Pewnego dnia jo i mój putek poślimy do lasa nazbierać drywna. Gdy my weśli do lasa, putek kozoł mi skryncić w prawo, to żym skryncił. A potym powiedzioł, ze ni mo pojyncia, ka my som. To jo zym mu pogroził i powiedziołem, coby sybko znoloz droge ku chałupie, bo jak nie, to sie noc zrobi i nos wilki zezrom. Zacynimy lecieć, az nogle wpadłek do dziury, a w tej dziurze były tornie. Gdy wysedłem, miołem po nogach same boloki. Putek powiedzioł, zebym dalij lecioł. Jak my biegli, wylecielimy na jakąś polane, zobacyli my zachód słońca, chałupy, lasy, gory, drzewa. A moj putek stoł z łotwartom gembom i powtarzoł: - Piykne! Piykne! Potym znoleźlimy droge ku chałupie, a kiedy my wrócili, jo żym ani słowa nie pisnoł ojcom. I takie to przygody my miewali moje małe haśnicki.
punktacja SMS - kom. 783 989 100
